Catrin Dafydd

Writer / Sgwennwr.
Caerdydd / Cardiff.

 


“Fe ofynodd rhywun agos ataf yn ddiweddar beth oedd fy obsesiwn i gydag annibyniaeth. Roedd fy ateb yn glir a digamsyniol. Sdim obsesiwn gen i gyda’r syniad o fod yn annibynnol, ond mae gen i obsesiwn go iawn am yr hyn gallai annibyniaeth ei roi i ni fel pobl. Ledled Cymru, o Ddoc Penfro i Bontypridd, mae pobl yn cael cam. Rydyn ni’n talu pris trwm am fod y penderfyniadau mawr sy’n dylanwadu ar ein ffordd o fyw yn cael eu cymryd yn Llundain. Yn y brifddinas ymerodrol! Ni yw’r bobl sy’n gwybod orau pa benderfyniadau sydd angen eu cymryd arnom. Byddai Annibyniaeth yn rhoi’r llyw yn ein dwylo, yn rhoi sofraniaeth i’n cymunedau – yn rhoi’r rhyddid i ni ddewis sut rydyn ni eisiau byw ein bywydau byr!”

 

Someone close to me asked me recently what my obsession with Independence was.  I was unequivocally clear. I’m not obsessed with the idea of being independent, but I am obsessed with what being independent would do to our people.  All across Wales, from Pembroke Dock to Pontypridd, people are being failed. Paying the price that massive decisions that affect the way we live our lives are being made in London.  In the imperialist capital! We are the people best able to make decisions about ourselves. Independence would give us agency, would give our communities sovereignty – would give us the freedom to choose how we want to live our short lives!”